Yolande Van de Weerd

MASKER

Hij stelde haar
een stille vraag
want hij had haar graag

Haar gezicht
had hij nooit gezien
maar de blik in haar mooie ogen
die moedigde hem aan
en ze bleef naast hem staan

1,50 m verder weliswaar
maar hoofdzaak, ze was daar,
en wie weet,
binnen 2 of 3 jaar….

Liefde vergeet alle tijd
alle leed,
als men dat ene zeker weet

Wat zijn dan nog
dagen en nachten
het eindeloze hoopvolle wachten

Hij stelde haar opnieuw
de vraag
want hij zag haar graag.

Yolande

De trein vertrekt

De trein vertrekt
Hij neemt je mee
En ook de woorden die we spraken
Nog had ik je zoveel te zeggen
Over al die dingen die me raken

Als het herfst is kom je misschien weer
Ik wacht op jou op het perron
Ik zit verzonken in gedachten
Op het bankje in de middagzon

Eens zal ik tevergeefs daar zijn
Gevangen in vergane dromen
Om dan langzaam te begrijpen
Dat je nooit meer zal komen.

Yolande Van de Weerd

Ontspoord

Er vliegen duiven
over het veld langs de einder
Ik vraag me af waarheen
De wind van de komende herfst is nabij
Weldra laat je me alleen

Mijn stappen in de grijze nevel
Het vreemde licht dat alsmaar waait
en de vlammen van dit zinloos vuur
dat alsmaar hoger laait

Slechts één keer kreeg ik antwoord
Een letter van een woord
Aan de onbewaakte overweg
is een trein ontspoord…

Yolande Van de Weerd

Voor W.

Vannacht laat ik
de deur op een kier
zodat je kan komen
in de warmte
van ons vorig leven

We hebben elkaar
nog zoveel liefde te geven

Vannacht laat ik
mijn hart op een kier
zodat je kan komen
in het holst van mijn dromen

In de grote stilte van mijn leven
Is jouw plaats ongerept gebleven

Yolande