Fort E terugblik

6-22 september 2019 11-17u

Vrijdag – zaterdag – zondag

Fort van Ertbrand Oude Galgenstraat Kapellen

Curator Benjamin Verdonck

Vernissage 7 september 10u30

Matinee 15 september 14u30 met Madeleine Nieuwlaat, VJ Méliès en Wim Haazen

Rondleidingen op zaterdag en zondag 14u30

Kunstplatform Kappa m.m.v. Natuurpunt en gemeente Kapellen

Foto's: Jan Daneels

Teksten: Exposanten

 

Door op de foto's te klikken, kan je deze uitvergroten!

De mens moet zich bevrijden uit zijn onmondigheid. Daarvoor moet de mens denken – zelf denken. Maar in een tijd waar maatschappelijke ontwikkeling ingaat tegen datgene wat toekomst lijkt te hebben is denken alleen niet meer voldoende. Er moet ook iets gedaan worden om de koers te wijzigen. Verlichting betekent vandaag: het verwerven van onderscheidingssvermogen en bovenal: het zelf denken moet standhouden tegen de alomtegenwoordige consumentenverlokking. Door vol te houden dat het niet automatisch zin heeft alles te willen hebben enkel en alleen omdat men alles kan hebben! (Harald Welzer – Zelf denken. Een leidraad voor verzet)

 

 

Als er werkelijkheidszin bestaat moet er ook mogelijkheidszin bestaan. Een vaardigheid om alles te denken wat evengoed zou kunnen zijn en om aan wat is geen grotere betekenis te hechten dan aan wat niet is. (Robert Musil – De man zonder eigenschappen)

 Zoeken naar plekken waar de compacte werkelijkheid geperforeerd kan worden. Een werkelijkheid waaraan we onderworpen lijken te zijn omdat we denken dat ze in weze onveranderlijk is. (Harald Welzer – Zelf denken. Een leidraad voor verzet)

How can I make a form that takes a position? It is not a matter of making political art. It is a matter of making art politically! Quality no!  Energy yes! (Thomas Hirschhorn – Critical laboratory)

I really never understood the critique of the institution. I’ve never based my work on institutional critique or the critique of the commerce. I don’t want to fight against. I want to fight for. I want to fight for my work. And through my work I want to confront the audience, criticism , the market, the institution, the system, the history. But it isn’t an end in itself. (Thomas Hirschhorn Interview with A.M. Gingeras.

 Ja ja ja – nee nee nee (Joseph Beuys 1968) 

Benjamin Verdonck

André De Nys denysan.wikidot.com

Annie Janssen annie.janssen@telenet.be

Art-uur Vrij Atelier kompasvzw@telenet.be

Christel Rapier christel.rapier@gmail.com

Dirk Wouters dirk.wouters10@telenet.be

Erik Simons  www.eriksimons.be

Gerre Daneels gerre.herman@skynet.be

Guy Van Rossom GVRossom@hotmail.com

Ignace Bosch boschignace@hotmail.com

Ivan Janssens www.janssensivan.be

Jacques Raemaekers raemaekers.breens@skynet.be

Jan Daneels jandaneels@telenet.be

Juliette Borghans julietteborghans@gmail.com

Karin Quintin-Peeters ClayCatwalk.com

Katelijne Dierickx katelijne.dierckx@telenet.be

Kathleen Van Hul kathleen.restieaux@gmail.com

Lieve Krols www.lievekrols.com

Lucy Leger lucy,leger@skynet.be

Marleen Van Ouytsel mavanou@telenet.be

Mieke Jacobs www.mikj.be

Patricia dolezalcreatures@gmail.com

Peter De Vos vosmana@gmail.com

Riet De Bakker rietdebakker@hotmail.com

Rita Van Audenrode rietvanaudenrode@gmail.com

Rob Spitaels rob.spitaels@telenet.be

Stef Van Eyck svesf@proximus.be

Veerle Van Gassen veerlevangassen.exto.nl

Vj Méliès www.city-marketing.be

Werner Paenen www.wernerpaenen.be

Wim Haazen www.wimhaazen.be

Winnie Lemmens winnie.lemmens@outlook.com

Wat als … ‘ik’ weer ‘wij’ word?
Wat als … de twaalf konden kijken
voorbij de sluiers van gewoonten en
vastgeroeste gedachten?
Ze zouden een breder bewustzijn
kunnen ervaren.
Noem het een besef van het bestaan
van een kosmische energie,
waarbij onderlinge afhankelijkheid
leidt tot ‘verbondenheid’.
De ‘enso’, de gekalligrafeerde Oosterse zen-cirkel staat hiervoor symbool …
rond en volmaakt … helemaal okee …
niks te veel, niks te weinig … alles in perfecte harmonie.
Voor een duurzame toekomst …
Er is niets anders nodig dan bewustzijn!
Bewustzijn is alles wat er is !

Doe de test

Hoe is het gesteld met uw ECO-bewustzijn?

Minstens zes keer JA Goe bezig!
Minder dan zes keer JA
Kies dan vanaf nu voor het leven in plaats van voor vernieling!

Ben je bereid om uit je comfortzone te komen omwille van klimaat-verandering?

Is de mens medeplichtig aan wat hem onverschillig laat?

Accepteer je het breekpunt om je levensgewoonten aan te passen?

Is angst de motor tot verandering?

Heb jij al concrete stappen gezet in de richting van een duurzame toekomst?

Is er een voedingsbodem van verontwaardiging nodig voor verandering?

Kan een nieuwe vorm van spiritualiteit de wereld redden?

Is leven met minder een levensvatbare gedachte?

Is groeien in bewustzijn de basis voor verzet tegen vergankelijkheid?

Ik heb de Oceaan gekozen, toen ik tijdens het opzoekingswerk, ‘Blikvanger‘ (Knack) tegen kwam; je ziet een smurrie van afval op ’t water drijven en links vanonder zie je een kind heel trots zijn aluminium blikje aan je tonen, dat hij later kan verkopen.
Blijkbaar is het als stadsmens gemakkelijk om afval ergens weg te stoppen, zo zie je het niet, liefst zo ver mogelijk, zo diep mogelijk, ‘onzichtbaar’.

Ik ben ooit in de Dominicaanse Republiek gaan snorkelen en heb er de enorme schoonheid leren kennen van de waterwereld. Ik vind het erg dat koraalriffen stuk gaan, de kleur dooft, vergrijst en sterft enkel door onze vervuiling. En waar ik intriest van word is dat zulke onschuldige dieren, door onze nonchalance letterlijk stikken, zeer langzaam sterven door onze plastiek verpakkingen, die ze zien als prooi. En dat het zo ingeburgerd is sinds de jaren ’60 dat je het zeer, zeer moeilijk kan vermijden, zonder plastiek je eten klaar te maken, elke dag.
Bewustwording is echt wel een must, na een jaar met dit project bezig te zijn wil ik u tonen hoe mooi, fantastisch de wereld van de oceaan wel is. Het is een wereld van schoonheid, kleurrijke rust.
Ik heb een lokaal volledig ingekleed alsof men in de Oceaan zit. De mensen stappen in de Oceaan en zijn even een vis in het water, zij zwemmen tussen de zeedieren. Terwijl zij de dieren en de omgeving waarnemen, worden zij zich bewust(als vis zijnde)waar zij zich echt in bevinden.
Ik heb mijn volledige fantasie laten gaan met respect voor de omgeving, de locatie en Natuurpunt.
Er is geen extra afval aangekocht.
Met dank aan de buren, Hello Fresh, Hubo Brasschaat, mijn vrienden hun goeie raad en Benjamin.. Zeker een aanrader ‘Oceanië ‘ in Lissabon.

We wisten al gauw dat we iets met zaden wilden doen: zaden bewaren voor de toekomst om te schenken aan de aarde.
Maar hoe moesten we dit verwezenlijken in een schaars verlichte ruimte?
Zaden zitten vol ENERGIE. Onze groep van 10 brainstormde, voegde ideeën toe, schrapte, experimenteerde… Het werd een zaadbank, een term uit de ECOLOGIE. De term verwijst naar zaden die in donkere kille aarde wachten tot ze barsten, kiemen, naar het licht groeien en een nieuwe plant worden.
Zaden van wilde soorten van over de hele wereld worden voor wetenschappelijk onderzoek opgeslagen in een genenbank, een waarborg voor een zo groot mogelijke genetische diversiteit.
Door het project als een werk ‘in situ’ te zien, betrekken we de ruimte van ERTBRAND er zoveel mogelijk bij. Het werk leidt naar het venster, naar de buitenwereld, naar de aarde.
Acht witte platforms staan symbool voor ijs, het bewaarmiddel bij uitstek. In korfjes gemaakt van hetzelfde materiaal bieden we zaden aan.
De bezoeker mag zaden meenemen om uit te strooien, niet hier, maar elders.

De Monoliet verschijnt terug aan
de mensheid… teken van een nieuwe mijlpaal in zijn bestaan, het aanbreken van een nieuw tijdperk.
De mens verlaat de aarde die onleefbaar is geworden....
The Final Odyssey.

- 66 miljoen jaar geleden was er een gigantische ‘klimaatverandering’ door een meteorietinslag, wat het einde betekende van de dino!
-heeft de homo ‘sapiens’ de laatste 100 jaar zijn eigen ondergang op gang gebracht door verspilling van eindige grondstoffen, energiebronnen, uitputting van teelaarde, teveel aan broeikasgassen,…?
-is de homo “deus” nog sapiens genoeg om de wereldbevolking ‘op tijd’ de scenario’s en middelen te geven zodat ‘kost wat kost’ het tij kan gekeerd worden, of…?
-komt er in onze levenscyclus na de winter nog een lente?
-de ‘blauwe planeet’ heeft met of zonder ons nog 4 miljard jaar te gaan!

 

 

 

Het is belangrijk om onze energievoorziening om te bouwen naar hernieuwbare energie. Dit gebeurt nu o.a. door het bouwen van parken van windturbines en bijhorende hoogspanningskabels voor het transport van energie. Maar zijn we zeker dat dit de enige juiste weg is? Zullen onze kinderen ons niet verwijten dat ze hun landschap kwijt zijn? Beseffen wij dat Landschap toch wel een belangrijk natuurfenomeen is en zijn we er ten volle van bewust dat dit stilaan verloren gaat in West-Europa? Straks dienen we het vliegtuig te nemen naar een ver land willen we nog natuurbeelden kunnen bewonderen. En toch, hernieuwbare energie is wel degelijk ook van vitaal belang.

Het zijn woelige tijden met grote veranderingen.
Dit geeft veel onzekerheid
Vandaar:
"Laat ons afscheid nemen van onze oude helden” "Maar wie zijn onze nieuwe helden?”
We laten personen, instellingen, objecten achter ons.
Naar wie en wat kijken we nu en over 10 jaar op?
Ik doe enkele suggesties.

Ratopia wordt al heel lange tijd met alle mogelijke middelen bestreden door de mensen. De ratten zijn het helemaal zat en willen dat hun koning er iets aan gaat doen. Ze vernemen dat een duo mensenvangers het land kan bevrijden. Die vragen er een vergoeding voor die even hoog is als het jaarloon van de koning. De mensenvangers maken een megahit en alle mensen die het horen lopen naar de zee en verdrinken.
Als de mensenvangers hun loon vragen,
wil de koning dat niet betalen. De mensenvangers zeggen dat de koning spijt zal krijgen. Zij spelen opnieuw hun megahit en nu volgen alle rattenkinderen met hen het land uit. Door het bedriegen van de mensenvangers zijn alle rattenkinderen verdwenen en nooit meer teruggevonden.

 

 

 

Het vak mensenherder is één van de oudste beroepen van de wereld. De belangrijke taken zijn het aanbrengen van oormerken en piercings. Het scheren en knippen van de mensen gebeurt vandaag de dag door bedrijven die daarin gespecialiseerd zijn. Het seizoen is bepalend voor het werk van de mensenherder. De drukste periode is de zomer en ook de winter wanneer de mensen naar het buitenland trekken.

Op haar eerste reis vergaat haar schip en spoelt zij aan op een eiland dat bewoond blijkt te zijn door een mierenvolk. Een ijverig volkje met één koningin en veel werksters die onderling de werktaken verdelen. De mieren beschouwen haar aanvankelijk als een sans-papier. Zij weet zich echter te integreren, wordt ontvangen aan het hof en krijgt een verblijfsvergunning.

 

Pinguïns hebben één grote droom. Zij willen zo graag terug kunnen vliegen. Maar zelfs met al hun fantasie en met ingenieuze uitvindingen lukt dat niet. Valt hun droom dan helemaal in het water?
Ze zijn hopeloos tot ze boven hun hoofden een mens zien die de kunst van het vliegen heeft geleerd. Ze proberen zijn aandacht te trekken…

De prins gaat op jacht en komt aan bij een meer met zwanen. Zijn gevolg stelt voor om de zwanen te schieten. De koningin van de zwanen komt tussenbeide. Ze legt aan de prins uit dat er een betovering op hen rust. De zwanen zijn eigenlijk jonge vrouwen, maar de kwaadaardige tovenaar betoverde hen. Iedere nacht nemen de zwanen even hun ware gedaante aan. Wanneer de prins de koningin van de zwanen in haar ware gedaante ziet, is hij op slag verliefd. De betovering kan echter onmogelijk verbroken worden. De koningin gaat als zwaan opnieuw naar het meer. De prins kan geen afscheid nemen en gaat mee.

De ene kinderkop is al harder dan de andere.
Kunnen ze de schokken aan?
Of is het hard tegen onzacht?

Vorombe Titan var. Radiatrix
Deze grote loopvogel leefde op Madagaskar en zocht zijn voedsel voornamelijk in de steppen en lage vegetatie. Met zijn krachtige poten kon hij gemakkelijk in de grond graven naar knollen en ongewervelden.

Zijn lange nek gaf hem het voordeel altijd ver te kunnen kijken en mogelijk gevaar tijdig te zien
aankomen. Maar vermits de Olifantsvogel de allergrootste
was had hij zeer weinig vijanden. Met een lengte van ongeveer 3 meter en een gewicht van 800 kg was hij de meester van de graslanden. De variant die we hier kunnen bewonderen is
een mannelijk dier met zijn zeer krachtige uitstraling, grote kop en snavel.

Je kan hem eventueel wat dichterbij trekken voor een close up foto maar let op: ****gevaarlijk dier ***

Hergebruiken, recycleren, geen verspilling en ecologie; daar ben ik al heel mijn leven mee bezig. Daarom is het in mijn atelier ook de gewoonste zaak om veel oude spullen om te vormen tot mooie objecten en zo minder nieuwe materialen aan te schaffen, die meer energie vergen om te produceren (ontginning - verwerking – vervoer).
Wat hebben oude buizen van een afgedankte melkfabriek in Steenhuffel, radiatoren uit Kalmthout, oude aluminium platen van een steenbakkerij en vrachtwagen-onderdelen uit de Antwerpse Haven met elkaar gemeen? Zij vormen de materialen waarvan ik de Vuurdraak en de Olifantsvogel heb samengesteld. Door snijden, slijpen, smeden, plooien en alles weer aan elkaar lassen, ontstaan telkens weer mijn fantasierijke beelden en installaties.
Bruikbaar materiaal ligt soms gewoon op straat te wachten, tot ik het vind. Regelmatig ga ik na mijn shift even wandelen langs de Noorderlaan om dan afgevallen onderdelen van trailers en vrachtwagens te verzamelen. Soms kan ik oude spullen gaan ophalen bij mensen thuis en die leg ik dan even opzij, tot ik dat materiaal kan gebruiken. Alles begint met een idee of iets wat ik ergens heb gezien, en bijna onmiddellijk begin ik te bekijken of er wat bruikbaars in mijn voorraad ligt. Zo rijpt langzaam het technisch proces in mijn hoofd, tot ik klaar ben om aan de uitvoering te beginnen. Vermits ik ‘beweging’ in mijn werken zeer belangrijk vind, stoot ik soms op technische beperkingen, waar ik een oplossing voor moet bedenken. Maar dit hele proces van zoeken naar een uitkomst, geeft me zelf veel voldoening (en ook wat stress).
Ik hoop dat de bezoekers tot interactie komen met mijn werk en met veel plezier mijn ‘uitgestorven beesten’ tot leven wekken.

Vijf ecologische afdrukken op canvas.
Een stille aanklacht tegen het verminken van een landschap.
Natura Morta: in het romaans zoveel krachtiger dan stilleven.
Is STIL LEED beter?

De werken zijn opgebouwd met papierporselein, rolletje per rolletje dun aangebracht. Zo teer dat het licht er door kan stromen. De werken hebben iets universeels zoals het ontstaan van leven, schoonheid in alle puurheid. De bewegingen in de werken doen denken aan orkanen, wervelstormen, de bewegingen in de melkweg en het sterrenstelsel maar tegelijkertijd stralen ze ook rust uit. De porseleinen werken hebben een ziel of een positieve boodschap die de kijker ervaart. De vormen zijn ontstaan à la minute door naar het materiaal porselein te luisteren als het ware en dit met grote zorg (share=care). Porselein is een zeer eigenzinnig materiaal waardoor er steeds een interactie ontstaat tussen de maker en het materiaal zelf tijdens het creëren van het werk maar ook tijdens het bakproces in de oven. ENJOY! Let’s share and care.

Vanaf het moment dat jullie de tekst lezen en kijken naar de terracotta beeldjes is er menselijke invloed aanwezig, ook bij het gebruik van natuurlijke materialen. Dit hoeft niet altijd negatieve gevolgen te hebben, kijk maar naar het veilig onderkomen van de vleermuizen in dit Fort.

 

Plastic waterfall is een vingerwijzing naar ons nefast consumptiegebruik waardoor onze planeet op de grond in het water en in de lucht wordt overspoeld met microplastics. Beheerst gebruik, recyclage en hergebruik zijn dan ook levensnoodzakelijk!

 

Porseleinen stroken gerold tot een geheel. Door de onvoorspelbaarheid van het materiaal ontstaan barsten na het stoken, die de kwetsbaarheid van het object weergeven.

Referentie naar het takkenspel van bomen. Grillige vormen die in elkaar overgaan om tot een harmonisch geheel te komen.

"Even a well lit place, can hide salvation
A map to a one man maze that never sees the sun
Where the lost are the heroes
And the thieves are left to drown
But everyone knows by now
Fairy tales are not found
They're written in the walls

As we walk in a straight line
Down in the dirt with a landslide approaching
But nothing could ever stop us
From stealing our own place in the sun
We will face the odds against us
And run into the fear we run from
It has begun

Into the dark below
Evading shadows
Blind in a rabbit's hole
We fall beneath the earth
And watch the shell come unraveled
As the seed begins to rise
Embracing its starlit fate as we wait in the night
It's written in the walls

As we walk in a straight line
Down in the dirt with a landslide approaching
But nothing could ever stop us
From stealing our own place in the sun
We will face the odds against us
And run into the fear we run from

It has begun
It has begun
It has begun
It has begun
It has begun"

 

songtekst "It Has begun" van Starset 

Wild life?

zou je moeten weten

waar alles vandaan komt

zou je moeten weten

waar de verf het penseel raakt

zou je moeten weten

waar een kleur ophoudt horizon te zijn

zou je moeten inhalen

het slot dat het oog sloot

smeden

tot je knielt

uit het vuur dat smelt

gedachten tot nieuwe vormen

ijzer tot sleutels die passen in een slot

en nog één en

nog één

ontsluit tot een licht ronkende rivier

in de zwier van haar lendenen

 

Tekst van Bart Bogaerts

New York, krappe kamer, open venster, bakken airco bakken, lucht, licht vergif vies, doch ook een gift, machteloos, weggeschilderd op canvas. Computers, gif, stralingen, schermen, zware metalen, ook een gift, hun zieltjes vol met kleur en fantasietjes, straten, wolkenkrabbers, ze voeden de gift en worden hier in de kijker gezet. - een gif waar wij niet bij kunnen en een gift waar we niet omheen kunnen!

Mijn beeldjes zijn ‘vreemde wezentjes’ gebouwd op takken die het geraamte vormen. Met papier-maché, houtpulp, zaden, doeken, koord en ijzer boetseer ik, volledig intuïtief, een figuurtje dat zowel, menselijke, dierlijke als plantaardige trekken vertoont. Ze doen me denken aan gnomen. Wij, materialistische denkers bestempelen hen als gefantaseerde wezentjes. Sommige volkeren, die dichter bij de natuur leven, zouden ze kunnen waarnemen. Wie in hun bestaan gelooft gaat er van uit dat ze energetisch werken in de fysieke wereld. Ze zouden zeer werkzaam zijn als ze ‘de ruimte’ krijgen. Het is hun opgave om de aarde en alles wat er op leeft te verzorgen, te vormen of op te lossen. Denk aan de groei en bloei van planten en bomen en daarop volgend het verval dat weer voedsel geeft aan andere verschijnselen. Dit zien we duidelijk aan de tondelzwammen die gevormd worden op bomen, die hun taak volbracht hebben. Hun energie wordt doorgegeven via sporen. Vroeger werden ze gebruikt als brandstof voor de mensen.

Het Fort Ertbrand is decennia lang ongemoeid gelaten door de mens. In zulk een omgeving kunnen heel wat wezens hun werk verrichten om de natuur kansen te geven.

wij verbranden, vervuilen, zuigen leeg, verpesten, gebruiken moeder aarde als ons persoonlijk bezit

egoïstisch en egocentrisch

en maken ze onleefbaar voor onze kinderen

we vergeten dat we slechts een onderdeel uitmaken van de kringloop van het leven

het leven is eenvoudig

zoals een boom die geboren wordt

leeft

onderdak biedt aan

beschermt tegen

bladeren strooit als bouwstof

sterft

en door wat hij achterlaat

zijn nakomelingen voedt

met respect en eerbied voor al wat leeft

UIT HET ZAAD ONTKIEMT

HET VALLEND BLAD

Wanneer we het Fort E verlaten, vinden de oorspronkelijke bewoners hier hun rust terug.

Gaia schreeuwt het uit. Moe getergd als ze is, kan ze haar inherente levensenergie enkel nog uiten op een plek waar ze ongestoord kan huilen. Weg van de vernietigende mens en zijn knoeselbijtende gezagsdragers.

Enkele krijgers, uitgedost voor een ritueel, met maskers en speren, verscholen in het bos. Als symbool voor de verloren gewaande kennis die natuurvolkeren bezitten. Die kennis gaat over een duurzame economie en samenlevingsvorm, in harmonie met natuur, mens en omgeving. Als antwoord op een destructieve 'samenleving', die in het verleden deze zogenaamde 'wilden' systematisch heeft willen veranderen en uitroeien. Ook nu nog wordt hun manier van leven verboden of zeer moeilijk gemaakt. Niet in het minst door de recente klimaatopwarming van de laatste decennia. Uitgerekend nu zouden we die waardevolle kennis zeer goed kunnen toepassen op onze huidige leefwereld! 

We zijn vrij 

om zo dom te zijn

als we zelf willen,

Maar de dingen die mensen doen,

kunnen onder geen enkele voorwaarde

belangrijker zijn dan de wereld

waarin zij leven.

Derhalve behandelt een krijger

de wereld als een eindeloos mysterie.

En hetgeen de mensen doen

als een eindeloze dwaasheid.

 Uit 'Een aparte werkelijkheid' van Carlos Castaneda.

Tijdens het werken aan een gedicht zocht ik in het woordenboek het woord ‘tempo‘ op, of het wel klopte in de zin die ik schreef. Zo vond ik  ‘tempo doeloe’ = vroegere tijd  [Mal.] Indo. Echt blij met deze vondst want dat was nu net wat ik wou verwoorden : iets van vroeger, iets dat heel je wereld uitmaakte, de hele wereld in je eigen huis. Voor de tentoonstelling in Fort E schreef ik een reactie op dit gedicht: ‘tempo eco‘. Je kan  niet langer onverschillig  blijven: heel die grote wereld rondom je… vanuit je kleine huis, je kleine ik kijken naar wat er beweegt, weten dat de natuur sterker is en blijft dan de mens, dat er door de eeuwen heen ingrijpende, onomkeerbare dingen gebeuren, dat wat er verandert niet te voorkomen is, maar misschien wel te vertragen, even uit te stellen… ?

Natuur, zo puur
Verknoping  -  in de knoop -
gewrongen, het schuurt.
Een knooppunt  -  een kruispunt
van en voor hoop.
Hoop voor een balans tussen stad en boom
tussen beton en lucht
ont-knoopt
Natuur  - puur

Soms zijn we ons hoofd kwijt, of toch niet?

Ontsnappen uit het verleden naar een betere toekomst of juist niet?

Het werk ‘Dood ijs’ bestaat uit een aantal stukken tegels (overblijfselen van een bouwproject) bedrukt met zeefdruk en is geïnspireerd op het afsmelten van de gletsjers door de klimaat-opwarming. Bij het afsmelten van de gletsjers blijven er vaak ijsbrokstukken achter die nadien ‘doodsijsgaten’ vormen. De techniek bestaat uit zeefdruk monotype, die rechtstreeks zonder belichting, op de tegels werd gedrukt. Er werd een natuurvriendelijke inkt gebruikt op waterbasis.

Als fotograaf leunen zijn videoprojecties redelijk dicht bij reële beeldmateriaal maar op zeer aparte wijze opgenomen en vervreemdend bewerkt. Video opnamen van bewegende personen en dansen is een rode draad binnen zijn projecties. De laatste jaren werkt hij steeds meer naar projecties op ongewone locaties (in situ art) zoals de gevel of de inkomhal van grote gebouwen, bunkers of kelders.

Coal shredder roept een industrieel verleden op dat moest opgeruimd worden, een monumentaal en theatraal herdenken als laatste verweer tegen het definitieve verdwijnen.

Er is niets fictief aan deze objecten die uit een andere context komen. Dragers van verborgen gegevens die als kleine ruimtetuigen onachtzaam in deze omgeving zijn geland. Een bevreemde aanwezigheid, een herinnering, een momentum, een tijdelijk bevroren situatie gestimuleerd door schijnbaar waardeloze dingen.

Staircase bird is een eenvoudige totem, een ritueel object, drager van een niet zichtbare, maar toch dwingende aanwezigheid. If we dig precious things from the land, we will invite disaster . Hopi prophecies.

De bijzondere reeks De Dubbio’s zetten je op een kritisch - humoristische wijze aan het denken.

Spitante gedichten omtrent de veranderingen die zich voordoen rondom de illusies van de MUTATIE.