na de kerst
verkleumd en verdord
achteloos op wit gras
niet langer met sier getooid
lente, haalt hij nooit
geen pracht noch praal
wrang einde verhaal
uitzicht van kalend en koud
trieste aanblik van oud
stilstaan bij hoe hij was …
een kerstboom op wit gras
Rita V.
01/22
reflectie (3)
als gierzwaluw
nestverlater
hoog zwevend
nimmer landend
als trekvogel
grenzeloos
blind vertrouwen
onderweg
ik, verstild in wit
aarzelend
vleugels spreidend
kijk, ik vlieg
Rita V.
februari ‘21
reflectie (2)
‘t kuifmeesje scharrelt
in witte, golvende hei
een goudhaantje vliegt op
ijzige plas als broos
gekarteld spinnenweb
een trillend juweel
grove den, rode stam
hoog boven tot midden
snoeit zichzelf verder
met getuite lippen
smaakt koude lucht
naar ijspralines
genietend van de nasmaak.
Rita V.
januari ‘21
reflectie (1)
ijle sneeuwlucht
wolken van rokerig grijs
tot antraciet blauw
laagscherende meeuwen
als witte vlokken
kris kras
de vrieskou snijdt
‘tombe la neige”
Adamo indachtig
Rita V.
januari ‘20
koesterende twijfel
we koesterden elkaar
de twijfel en ik
gedrapeerd in ragfijne voile
het delicaat weefsel scheurde
in duizenden flarden
aurora borealis danste
ontmaskerde zichtbaarheid
uitnodigende openbaring
verwelkoming of afscheid
Rita V.
11/2020
De vroege morgen nodigt uit tot belevenissen. Langsheen rustige fietspaden, op wandel door een ochtendlijke heide waar enkel schapen of een schichtig ree je pad kruisen. Dit keer, werd de uitnodiging aan huis bezorgd door muziek van Sir Edward Elgar, “Chanson de matin”, gecomponeerd in 1899.Het beloofde een mooie dag te worden. YES! …dacht ik bij mijzelf. YES! in ieder opzicht voor ons allen.
Oktober sluipt omzichtig dichterbij, de hoop blijft.
Rita
sept 2020