Rita Verbist

na de kerst

verkleumd en verdord
achteloos op wit gras

niet langer met sier getooid
lente, haalt hij nooit

geen pracht noch praal
wrang einde verhaal

uitzicht van kalend en koud
trieste aanblik van oud

stilstaan bij hoe hij was …
een kerstboom op wit gras

Rita V.
01/22

reflectie (3)

als gierzwaluw
nestverlater
hoog zwevend
nimmer landend

als trekvogel
grenzeloos
blind vertrouwen
onderweg

ik, verstild in wit
aarzelend
vleugels spreidend
kijk, ik vlieg

Rita V.
februari ‘21

reflectie (2)

‘t kuifmeesje scharrelt
in witte, golvende hei
een goudhaantje vliegt op

ijzige plas als broos
gekarteld spinnenweb
een trillend juweel

grove den, rode stam
hoog boven tot midden
snoeit zichzelf verder

met getuite lippen
smaakt koude lucht
naar ijspralines

genietend van de nasmaak.

Rita V.
januari ‘21

reflectie (1)

ijle sneeuwlucht
wolken van rokerig grijs
tot antraciet blauw

laagscherende meeuwen
als witte vlokken
kris kras

de vrieskou snijdt
‘tombe la neige”
Adamo indachtig

Rita V.
januari ‘20

koesterende twijfel

we koesterden elkaar
de twijfel en ik
gedrapeerd in ragfijne voile

het delicaat weefsel scheurde
in duizenden flarden
aurora borealis danste

ontmaskerde zichtbaarheid
uitnodigende openbaring
verwelkoming of afscheid

Rita V.
11/2020

De vroege morgen nodigt uit tot belevenissen. Langsheen rustige fietspaden, op wandel door een ochtendlijke heide waar enkel schapen of een schichtig ree je pad kruisen. Dit keer, werd de uitnodiging aan huis bezorgd door muziek van Sir Edward Elgar, “Chanson de matin”, gecomponeerd in 1899.Het beloofde een mooie dag te worden. YES! …dacht ik bij mijzelf. YES! in ieder opzicht voor ons allen.
Oktober sluipt omzichtig dichterbij, de hoop blijft.
Rita
sept 2020