Woordgalerie

 

Aanvaarden – Rita  Verbist

Podcast – Aanvaarden – Rita Verbist

 

 

 

CORONA ‘in concert’
Via live streaming kon je in jeans en op pantoffels vanuit je eigen vier wanden de eerste ronde van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano 2021 volgen.
Aan de kandidaten lag het niet. Een waaier van internationale beloftes voor het concertpodium. De uitgevoerde werken (opgelegd of naar eigen keuze) zorgden voor een interessante mogelijkheid tot vergelijken en voor veel muzikaal genot.
Maar hoe koud en ongezellig, hoe schrijnend, de jonge artiesten voor een lege zaal te zien groeten. En hoe druk de man van “Flagey” het had. Hij die na elk optreden de toetsen, de pianokruk en het tafeltje dat bedoeld was om het masker op te leggen tijdens het spel, moest ontsmetten.
Een nooit eerder gezien gebeuren. Om nooit meer te vergeten. Of liefst zo snel mogelijk. Maar de muziek blijft hangen, in de lucht ondanks Corona, in je oren en in je hart!
Yolande

 

De trein vertrekt

De trein vertrekt
Hij neemt je mee
En ook de woorden die we spraken
Nog had ik je zoveel te zeggen
Over al die dingen die me raken

Als het herfst is kom je misschien weer
Ik wacht op jou op het perron
Ik zit verzonken in gedachten
Op het bankje in de middagzon

Eens zal ik tevergeefs daar zijn
Gevangen in vergane dromen
Om dan langzaam te begrijpen
Dat je nooit meer zal komen.

Yolande Van de Weerd

 

 

‘Louwke Poep’ ofwel ‘De treurende moeder’

‘Wilt u de handen ontsmetten? Wilt u een penseel meenemen, voor de telling van de aanwezigen ziet u. Na uw bezoek graag in de glazen vaas buiten terugzetten a.u.b. Wilt u uw juiste gegevens in het tracingboek noteren? Het is verplicht door de overheid. Het potlood mag u meenemen. Neemt u onze brochure mee, dan kan u werken en uitvoerders gemakkelijk terugvinden. Gelieve het circulatieplan …, onze begeleiders …, de pijlen …, de trappen …, de lift …, binnen …, buiten … , naar boven …, naar beneden …, 1,5 meter… .” OP GE PAST.

En toch is het prima gelukt. Wat zeg ik? Het was superleuk! Onze bezoekers waren blij, ze lachten, ogen straalden. Het leek of ze weer even in het ‘normale’ leven waren terechtgekomen, een leven van lang geleden. Een sterk verlangen dat even terug werkelijkheid werd. Mensen tegenkomen, anderen (her)kennen, nieuwe of bekende gezichten zien. Andere geuren, andere kleuren, andere geluiden dan de dagelijkse. Wandelen in de ruimte met restricties en mondkapjes en een zacht muziekje in de achtergrond. Het werkte.

Kappanen en bezoekers voelden hoe de onmacht zachtjes vergleed, hoe hoop hen terug naar eigen kracht bracht, hoe verdriet even naar de achtergrond werd verdrongen en hoe de kunst hen troost en vreugde verschafte. ‘Louwke Poep 2021’ bij het begin van de nieuwe lente was een mooie, serene tentoonstelling op het juiste moment en deed mensen weer ervaren hoe belangrijk iedereen én de expressieve kunsten zijn.

Enne: hoe kwam Louwke Poep aan haar naam?
– was ze een ongehuwde vrouw die op rijpere leeftijd met een jongere man in het bootje stapte?
– een bejaarde winkelierster die met haar jonge knecht scheep ging?
– of was ze een feministische vrouw die haar woorden kracht bijzette door op haar achterwerk te kletsen?
– of omdat zoveel caféklanten hun gevoeg deden in de hagen rondom het monument?
Het antwoord op deze vraag is te vinden via de link Bijnaam Louwke Poep

Een terugblik op alle kunstwerken kan via de link Terugblik Louwke Poep

Tento met 27 kunstenaars en 47 werken in Expog Kapellen op 6, 7, 13, 14, 20 en 21 maart 2021.

Madeleine Nieuwlaat

 

LOUWKE
Een knappe tentoonstelling in moeilijke omstandigheden. Vaak beklijvend, dat wel. Sommige kunstenaars wisten bij al het verdriet en geweld een sprankeltje hoop te verbeelden.
Een speciale vermelding voor “Louwke” van Maria Peeters, klein maar fijn met een vonkje hoop door de fragiele kleurfragmenten. De open deur van voorzitter Ivan, een mogelijkheid tot ontsnapping uit barre omstandigheden? Bij Annemie Van Dorpe waren het de donkeroranje tinten die de droefheid temperden. ‘Het weerzien’ van Winnie Lemmens sprak voor zichzelf. Zoals gewoontegetrouw grote kwaliteit van Erik Simons.
Een wat bevreemdend maar interessant werk van Jacques Raemaekers op de trappen. De woordkunst werd o.a .vertegenwoordigd (met plastische illustratie) door Riet De Bakker.
En in alle bescheidenheid door ondergetekende.
Met 47 werken was de expo wel een zichtbaar bewijs dat ook in deze moeilijke Coronatijden de drang tot artistieke expressie niet wegkwijnt. Aan alle exposanten proficiat !
Yolande

 

reflectie (3)

als gierzwaluw
nestverlater
hoog zwevend
nimmer landend

als trekvogel
grenzeloos
blind vertrouwen
onderweg

ik, verstild in wit
aarzelend
vleugels spreidend
kijk, ik vlieg

Rita V.
februari ‘21

 

reflectie (2)

‘t kuifmeesje scharrelt
in witte, golvende hei
een goudhaantje vliegt op

ijzige plas als broos
gekarteld spinnenweb
een trillend juweel

grove den, rode stam
hoog boven tot midden
snoeit zichzelf verder

met getuite lippen
smaakt koude lucht
naar ijspralines

genietend van de nasmaak.

Rita V.
januari ‘21

 

reflectie (1)

ijle sneeuwlucht
wolken van rokerig grijs
tot antraciet blauw

laagscherende meeuwen
als witte vlokken
kris kras

de vrieskou snijdt
‘tombe la neige”
Adamo indachtig

Rita V.
januari ‘20