Utopia – KAPPA

Steeds dichter en nader bij,

Verstikkend soms, en zelfs beperkend .

En het rommelt in ons volgepropte hoofd,

Het maakt ons bang en houdt ons wakker.

Het aantal groeit en dreigt ons te verstikken

Het geluid van overpopulatie ,

In een wereld die lijkt of hij voortdurend krimpen gaat.

We leven immers met zo velen,

Als loslopende horden door de drukte opgejaagd.

Het knalt voortdurend in ons oren,

Wie het hardste roept krijgt immers overmacht,

De stilte is ver zoek.

In de toekomst dreigt enkel Utopia.

Dany Segelaer

Onderweg naar Utopia - Yolande Van de Weerd.
Grootse politieke verwezenlijkingen of kleine persoonlijke dromen. Luidruchtige wereldverbeteraars of bescheiden denkers, ergens zijn we met zijn allen “onderweg naar Utopia”.
Platgetreden paden ruilen voor spannende veranderingen. Vastgeroeste gewoonten overboord werpen, de samenleving een nieuwe toekomst aanmeten.
Veel leven om niets ? Of niets na weinig leven.
Van in een gemakkelijke zetel het grote geld verdienen is en blijft voor velen het droomidee. Met dat vele geld pronken en anderen de ogen (figuurlijk) uitsteken.
Veel reizen (niet om te leren maar om bruin te bakken), veel uitgaan (niet om te leren maar om gezien te worden), veel discuteren (niet om te leren maar om zich interessant te maken).
De enige boodschap die uit dit alles voor een denker tevoorschijn komt is, dat het “hier en nu” telt. Als er dan toch een “vroeger” was, of er een “later” komt is minstens twijfelachtig.
“Onderweg” zijn naar iets bijzonder duurt soms lang, te lang voor een mensenleven. Dus “Utopia” zoek je best hier en nu. Of je het zal vinden is een andere zaak. Misschien in tevreden zijn met je lot, genoegen scheppen in de kleine dingen van elke dag. Blijven leren zodat je mening (eerst voor jezelf en bij navraag voor anderen) interessant is en blijft.
Weinig burgers hebben invloed op de toekomstige samenleving.
Voor de meesten blijft “Utopia” een utopie waarnaar ze vaak onbewust hun hele leven onderweg zijn.
Geniet beter van de zon op het gras, met een boek in de hand. Het gezelschap van je partner of vriend, een arm om je schouder, een begrijpend woord.
Pen of penseel en papier niet ver weg en een hoofd vol utopische dromen.

Stapsgewijs nr. 3 - Rita Verbist
Reflecterend over 'Onderweg naar Utopia' kijk ik met interesse uit naar de tal van inzichten die op de tentoonstelling naar voren zullen gebracht worden. Het kan het mijn eigen inzichten verdiepen en leiden tot een verrijking.
De onverwachte parels die me in de schoot geworpen worden zoals een onwezenlijke ochtend waarbij de natuur de adem lijkt in te houden en voor een stilte zorgt die niet van deze wereld lijkt, het dartelend scheren hoog in de lucht van een groep jonge piepende huiszwaluwen, lijken mij Utopia aan te reiken eerder dan dat ik ernaar op zoek ben. Evenzeer momenten van ontzetting of verontwaardiging door een zinloze dood van een bekende of onbekende die me eens te meer doen beseffen dat Utopia niet in mijn handen ligt. Utopia lijkt soms dichtbij, dan weer veraf. Alles is gelijktijdig onderweg ... Aan mij om mijn hart en ziel open te stellen, verwonderd of verontwaardigd te blijven en twijfel toe te laten.