Hij hield niet van de stad, arm aan groen, lawaaierig en druk. Neen, hij verkoos het bos, het loofrijk woud en leefde daar van alles wat de natuur hem bood.
Hij was volstrekt gelukkig, zijn leven rijk aan natuur èn avontuur tot …
Ingeburgerd als hij was in het bos, verstond hij het geheime gefluister, het haast onhoorbaar geritsel dat een eigen taal bevatte, het stille suizen van vallende bladeren die kritselende geheimen verspreiden.
Niet enkel de herfstige kilte deed zijn hart krimpen.
Hij overlegde kort, besliste snel op pad te gaan, gehaast als hij was door het dreigende nieuws dat het woud hem toefluisterde.
Zijn wintervoorraad eikels, verstopt in ondiepe putjes, dienden dringend aangevuld te worden en … uitgerekend nu … vernam de eekhoorn dat de mens, eikelkoekjes wil bakken. Eikelkoekjes … ! Hebben ze dan écht nooit genoeg ?!
Rita Verbist
oktober 2019