Louwke Poep

Op 8 mei zal het 75 jaar geleden zijn dat de tweede wereldoorlog werd beëindigd. Een moeizame wederopbouw kon beginnen in een wereld in puin met miljoenen doden.

Kappa wil een kunstevenement organiseren over macht en onmacht, verdriet en troost, kracht en hoop.

‘De treurende moeder’ tegenover het oud-gemeentehuis in Kapellen, beter bekend als Louwke Poep, veruiterlijkt de droefheid en het leed.

Zaterdag 9 en 16 mei – Zondag 10 en 17 mei – 11u – 17u

Vernissage: vrijdag 8 mei 20u

Oud-gemeentehuis Expog Kapellen

Sinds de bekendmaking van het nieuwe project zijn heel wat kunstenaars nieuwe kunstwerken aan het voorbereiden en aan het realiseren. Heel wat nieuwe ideeën worden opgezet. Tijd om hierover te praten en te overleggen.

Meer info over het project vind je via de link Louwke Poep

Herfst – hebben ze dan nooit genoeg ?!

Hij hield niet van de stad, arm aan groen, lawaaierig en druk. Neen, hij verkoos het bos, het loofrijk woud en leefde daar van alles wat de natuur hem bood.
Hij was volstrekt gelukkig, zijn leven rijk aan natuur èn avontuur tot …
Ingeburgerd als hij was in het bos, verstond hij het geheime gefluister, het haast onhoorbaar geritsel dat een eigen taal bevatte, het stille suizen van vallende bladeren die kritselende geheimen verspreiden.
Niet enkel de herfstige kilte deed zijn hart krimpen.
Hij overlegde kort, besliste snel op pad te gaan, gehaast als hij was door het dreigende nieuws dat het woud hem toefluisterde.
Zijn wintervoorraad eikels, verstopt in ondiepe putjes, dienden dringend aangevuld te worden en … uitgerekend nu … vernam de eekhoorn dat de mens, eikelkoekjes wil bakken. Eikelkoekjes … ! Hebben ze dan écht nooit genoeg ?!
Rita Verbist
oktober 2019

Fort E terugblik

Prachtige kunst in een prachtig natuurlijk kader! Indrukwekkend, zowel wat onderwerp, kunstwerken en omgeving betreft. Ik heb mij vandaag verwonder. Prachtig werk! Stemt tot nadenken. Op deze locatie komt het héél mooi uit! Heel bijzonder, de diversiteit blijft bloeiend. leuk, mooi, verrassend… Soms aangrijpend, soms ontroerend, indrukwekkend! Perfecte locatie om de broosheid van onze levenskeuzes tentoon te stellen! Zo blij dat ’t Fort nu kan opengesteld worden voor het publiek. Een meerwaarde in de buurt en een hele mooie groene omgeving. Leuk om te zien, om over na te denken. Wat doet het goed. Creativiteit in mens door natuur her-leven! Dit is niet zomaar een tentoonstelling met prachtige werken, het is een totaalbelevenis. Erg genoten met alle zintuigen. Een belangrijke bijdrage tot de bewustmaking van de onschatbare waarde van moeder natuur. Enz. Een beperkte greep uit de vele reacties in het gastenboek!

Nagenieten kan je via de link Terugblik.

Of op onze facebookpagina https://www.facebook.com/kunstplatformkappavzw.

Lid worden van Kappa!

De bronafbeelding bekijkenNu kan je lid worden van Kunstplatform Kappa van 1 januari tot 31 december 2020. Uitzonderlijk ben je dan ook lid van nu tot 1 januari 2020.

Als lid kan je tentoonstellen met Kappa,  ontvang je tweemaandelijks ons infoblad Letter 10 en steun je de werking van Kappa.

Hoe lid worden? Je mailt onderstaande informatie naar info@kappakunstplatform.be.

Ik wil lid worden van Kunstplatform Kappa (van nu tot 31 december 2020).

Naam: …………………………………………………………………….

Adres: …………………………………………………………………….

E-mailadres: ……………………………………………………………

Evt. website: ……………………………………………………………

Je stort 20 euro op rekeningnummer BE 08 4137 2036 6113 van Kunstplatform Kappa. BIC-code: KREDBEBB.

Doen!

Burenliefde – Waarheen met de wereld 2

Mijn buurman klaagt. Hij is tegen mijn groene tuin. Hibiscus, azalea en papavers, o nee toch…. Hij millimetert  zijn perfecte gazon met een nagelschaartje. Dat denk ik ten minste want geen pijltje gras is langer dan een ander.  Kleine boompjes staan symmetrisch in ronde keienplantsoentjes.  Elk blaadje dat op zijn oprit dwarrelt is een regelrechte inbreuk op zijn privacy. Om eerlijk te zijn, ik word misselijk van zoveel steriele perfectie. In mijn tuin huizen wilde duiven in de bomen. Er zingen vogeltjes, er dartelen vlinders en bijtjes rond. Op de schutting tussen onze tuinen sieren nagels de bovenzijde. Mijn buurman heeft ze daar ingeslagen opdat er geen vogels zouden zitten die dan, nu ja, je weet wel. Dus doen mijn gevederde vrienden het wel eens op mijn geplaveid terras. Na enkele regenbuitjes is de zaak toch opgelost, letterlijk en figuurlijk.
Als mijn haag aan de straatkant de zijne raakt is er herrie. Waarom begrijp ik niet. Waarschijnlijk omdat hij dan niet meer op mijn hof kan om zijn haag te knippen.  Waar ik op zich niets tegen heb. Maar als ik thuis kom en mijn kleine hekje tussen de tuinen ligt weer eens omver, dan weet ik dat hij in mijn tuin was om zijn haag te knippen. Eerst even zeggen zou toch fijn zijn. Maar daar hij steeds gelijk heeft, volgens zijn vrouw althans, doe ik er liever het zwijgen toe en geniet in stilte van mijn wilde tuin.

Yolande